- owiewać
- owiewać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, owiewaćam, owiewaća, owiewaćają, owiewaćany {{/stl_8}}– owiać {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIIb, owieję, owieje, owiał, owiali || reg. owieli, owiany {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o powietrzu, substancjach gazowych: wiejąc, otaczać kogoś lub coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Owiewał go pęd powietrza. Dym owiewał pola. Zapach łąk owiał dolinę. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zawierać elementy świadczące o czyichś uczuciach; przenikać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wystąpienie owiane wspomnieniami. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o ciałach sypkich: pokrywać coś warstwą w czasie wiatru; zawiewać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Śnieg owiewał pola. Namiot owiany kurzem. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'oddzielać ziarno od plew, kierując na nie silny strumień powietrza': {{/stl_7}}{{stl_10}}Owiewać zboże w wialni. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.